Ik had/heb een acute slijmbeursontsteking in mijn linkerschouder. Slapen lukt alleen recht op en dan maar zo’n 2,5 uur per nacht in de stoel. Pijnstillers helpen mooi niet. Dokter wil er een spuit inzetten – doet nogal pijn kondigt hij aan, want hij moet het juiste stukje vinden waar de ontstekingsremmer in moet. Dat geeft de burger moed!
Voordat dat gebeurt vraag ik even een minuutje om mij in wat meditatiever sferen te brengen. Per slot van rekening mediteer ik elke dag en ik geef meditatieles.
De dokter haalt zijn wenkbrauwen op maar wacht geduldig. In mijn geest loop ik over een liefelijke weide in de bergen en voel mij kalm en rustig. De dokter begint te porren met de naald. Regelmatig vraagt hij aan mij of het nog gaat. Ik loop nog steeds in de wei, over Sound of Music achtige bergen. Dan raakt hij het gebied met de ontsteking met zijn naald. Ik loop nog steeds in de bergen zo merk ik – maar ik was wel bijna met een zeer on Boeddha achtige kreet in de afgrond geduveld.