[dropcap]I[/dropcap]k worstel al jaren met mijn gewicht. Ik ben zelfs vegetarisch gaan eten. Ook omdat dat paste in de meditatie en mindfulness training. Maar naast vriendelijker (dat heet dan compassie he) voor dier, milieu en samenleving, keek ik altijd met verbazing naar de slanke vegetariërs om mij heen.
Want tja, ik at wel vegetarisch: vooral bruine boterhammen met kaas. Dat is het equivalent als cola met chips – dat is ook heel vegetarisch! Maar afvallen? Ho maar!
Ik kwam wel goed aan, en was zeker geen voorbeeld voor de wel slanke vegetariër. Tsja, daar sta je dan met 116 kilo bij 1.76m. Ik kon de BH’s dragen van onze dochter.
Nooit gedaan overigens van die bh’s, voordat iemand er iets van gaat denken!
Ik had echt geen idee hoe ik dat vegetarisme moest oppakken en gunde mijzelf de tijd niet om het te leren. Maar 116 kilo (ik ben een keer 122 kilo geweest)…. Toen ook de jongste zoon van 17 jaar het figuur van zijn vader (ik dus) begon te krijgen, dan kun je aan de ene kant wel zeggen dat het je genen zijn (zoals in : “sorry – kan er niets aan doen, het zijn mijn genen, kreeg ik van mijn voorouders”) en grappen maken (“ik ben helemaal niet dik – ik heb gewoon zware botten”), maar aan de andere kant heb ik als vader, als echtgenoot, als vriend, als collega en zeker als meditatie en mindfulness leraar toch ook de plicht in de eerste plaats naar mijzelf toe om een levend voorbeeld te zijn voor mijn omgeving.
Die bruine boterhammen met kaas at ik staande aan het aanrecht omdat ik snel weer naar een klant moest. Lunchen deed ik achter mijn beeldscherm terwijl ik het (positieve) nieuws bekeek. Mijn hersenen waren overal en nergens mee bezig maar in ieder geval niet met wat ik at. Ik proefde het denk ik niet eens. In mijn hersenen zat een foto van bruine boterham met kaas. En dat werd terwijl ik de krant/internet las, losgelaten in mijn hersenen. Dat was wat ik proefde. Of eigenlijk proefde ik helemaal niets.
En daardoor wisten mijn hersenen niet dat ik vol zat, en bleef ik eten. Weet je wat ook zo’n (goede) slechte vegetarische oplossing is: chips met cola. Is 100% plantaardig maar val je zeker niet van af.
Ik heb nu twee dingen veranderd: ik ben geheel plantaardig gaan eten met de nadruk op het eten van zetmeel en als tweede ben ik meer mindful gaan eten.
Je weet wat ‘zen’ betekent: dat je helemaal in dat moment bent. Als je loopt, loop je – en niets anders. Als je leest, lees je – en niets anders. Als je eet, eet je – en niets anders. We zijn zen omdat we in dit huidige moment zijn zonder oordelen.
Als je mindful bent tijdens het eten, dan krijg je eigenlijk een hoger bewustzijn – niet alleen van de maaltijd op tafel, maar van alles en iedereen die aan die maaltijd heeft meegewerkt. Dit bewustzijn stimuleert compassie en begrip, en moedigt aan om schaarste in de wereld te willen voorkomen. Ook zorgt mindful eten voor gematigdheid: een optimaal gewicht, minder afval en een gezondere samenleving.
Als je mindful eten wil beoefenen, doe dan dezelfde dingen die je altijd doet: lopen, zitten, tandenpoetsen – met volledige aandacht. Als je eet, weet je dat je eet. Als je de aanrecht schoonmaakt, weet je dat je de aanrecht schoonmaakt (je voelt het doekje, de ribbeltjes van het aanrechtblad ), je bent met je lichaam en je gedachten bij het schoonmaken en je maakt geen lijstjes in je hoofd van wat je allemaal moet gaan doen. Als je een appel eet, eet je een appel. Je voelt de schil, je spoelt je appel af onder de kraan, je voelt de theedoek waarmee je de vormen van de appel volgt. Wanneer je je aandacht aan de appel geeft is dat mindful eten.
Want die appel die staat voor de het klokhuis, de appelboom, de zon, de regen, de boomgaard, de boer, de plukker, de all round supermarktmedewerker (vroeger heette dat vakkenvuller) en al die andere elementen die er voorgezegd hebben dat jij die appel kon eten.
Voordat je gaat eten, adem je in en adem je uit. Je kijkt naar het eten en geniet van het zitten. Het kijken naar de kleur van het eten, alleen daarover al kun je je zelf verheugen.
Door mindful te eten merk je veel meer je de signalen op van honger en vol zijn in de hersenen. Het onderscheid maken tussen lichamelijke sensaties en emotionele sensaties) wordt door mindful te zijn duidelijk en dan kun je in plaats van te reageren (emotie= een reep chocola) gaan antwoorden op de reactie van je lichaam.
Ik ben zeker een gezelligheidseter: lang aan tafel met familie en vrienden, beetje Italiaans door elkaar heen praten, en veel eten! Toetjes!!!
Maar ook emotie-eter: bij gedoe eet je een zak mini-marsen. En voordat we met deze bekentenis vanwege het feest der herkenning elkaar huilend in de armen vallen en dan maar kijken of er nog wat ijs te scoren is: van eten om de emotie weg te eten daar ben ik gelukkig van af.
Mindfulness zorgt er voor dat je meer bewust bent van de signalen die je lichaam uitstuurt. En dat is belangrijk. Je moet die signalen voelen want je lichaam geeft precies aan wanneer er iets niet goed voor je is. Bij hoofdpijn nemen we vaak een tabletje. Het signaal is dat we te gespannen zijn, en wij nemen iets in waardoor we eigenlijk dat lichaamssignaal uit zetten. Met een beetje krachtmiddelen in een geconcentreerde vorm. En als we al die lichamelijke signalen over een lange tijd negeren dan raken we bijvoorbeeld burn out.
Mindfulness zorgt dat je kunt opmerken wat er nou echt aan de hand is. Je kunt opeens dus het verschil herkennen in je lichaam of je nu een hongergevoel hebt dat lichamelijk is of het een emotioneel gevoel is.
De verschillen zijn:
Lichamelijke honger heeft als kenmerken:
- je hebt weer honger een paar uur nadat je gegeten hebt,
- het hongergevoel verdwijnt als je maag gevuld is,
- het eten geeft een voldaan gevoel,
- je merkt het in de rest van je lichaam in plaats van in je hoofd.
Emotionele honger heeft als kenmerken:
- je voelt je nooit vol – je kunt blijven eten,
- je honger gevoel komt door de dag heen op de gekste momenten op en heeft niets te maken met het naderen van de normale eettijden,
- het eten geeft gevoelens van schaamte en je voelt je tijdens of na het eten schuldig,
- het hongergevoel komt voort uit je hoofd (troosteten).
Mindful eten is geen dieet maar een nieuwe en andere manier van met eten omgaan. We kijken alleen of we een gezond gewicht kunnen bereiken waar je je goed bij voelt. Ik heb veel dieten geprobeerd en het werkte steeds. Even, en dan ging het weer mis.
Door mindful te gaan eten heb ik een grote verandering bereikt, samen met onze jongste zoon. In de komende berichten zal ik uitleggen wat we gedaan hebben en hoe dat door mindful te zijn voor iedereen te bereiken is.