Meditatie en mindfulness zijn geen zweverige navelstaarderige technieken. Nee, we leren ze omdat we er in het echte leven ook echt iets aan hebben. Bijvoorbeeld als je geen idee hebt wat je na je opleiding of tijdens een probleem in je loopbaan moet gaan doen.
In mijn praktijk ontmoet ik veel mensen die allemaal dezelfde vraag hebben. Of ze nu jong of oud zijn. En omdat het nu de tijd is van de eindexamens (en later als het goed is) een diploma-uitreiking, is het goed om de vraag te stellen: “wat ga je doen met je leven?”
Als ouders hopen we dat ze met hun diploma aan de bak komen. In een baan die ze leuk vinden.
Omdat we als ouders liever niet willen dat ze weer thuis komen wonen. Ahum! Dus ga wat nuttigs doen met je leven.
Maar wat? Je passie volgen? Dat zegt toch iedereen?
Wij hebben onze kinderen meegegeven dat ze iets moeten gaan doen wat ze leuk vinden en heel erg goed moeten zijn. Dan je je geld er mee verdienen. Want niet elke passie zorgt voor brood op de plank. Dus je moet een combinatie vinden van passie en geld verdienen – en dat is ook nodig. Want ik heb een passie voor verschillende dingen, en mijn passies veranderden wel eens tijdens mijn leven.
Volg je bezieling is misschien een beter advies. En daar moet je aan werken. Bezieling groeit door ervaring en het doen. Plezier is de schaduwrand van passie en bezieling de schaduwrand van geluk.
Jonge mensen die net aan het begin van hun loopbaan staan. Oudere jongere mensen die eigenlijk ook niet precies weten wat ze waarom doen. Je zal ze maar de kost moeten geven.
Inmiddels heb ik geleerd dat wat zeker lijkt dat vaak niet is en vaak ook niet de beste optie is.
Dus wat ga je doen met je leven? Een vraag die we steeds op elk moment in ons leven moeten stellen. Elke keer opnieuw. En als het antwoord is :”ik weet het niet” – dat is het antwoord dat je niet wilt geven.
Maar dat antwoord getuigt van zoveel moed. Zullen we in ieder geval met elkaar afspreken – als je ergens voor kiest, zorg dan dat je er goed, heel goed in bent.
Wat ik in ieder geval wel geleerd heb van al die mensen is dat het absoluut mogelijk is om een rijk en volledig leven te leiden. Een leven dat groeit en dynamisch invulling geeft aan je interesses, je persoonlijke waarden en je eigen visie.
Ik heb geleerd dat als je leeft met intentie, dat je in staat bent om je werk en je leven niet in balans te brengen, maar je werk en je privé met elkaar te integreren. Het een loopt over in het ander.
Onze kinderen van 16, 23 en 25 hebben elk een totaal andere loopbaan voor zich. Aan mij werd altijd meegegeven dat als je hard werkte, een goed diploma had behaald, de banen voor het oprapen lagen.
Niets bleek minder waar, en niets blijkt minder waar. Een baan binnen een onderneming waar je als jongste bediende begint en uiteindelijk met pensioen gaat. Dat is voor mijn generatie en zeker die van onze kinderen echt niet meer houdbaar gebleken.
Ik weet nog dat ik een beroepentest moest doen om duidelijk te krijgen welk vakkenpakket ik moest kiezen. Ik weet nog dat ik toen als 15-jarige mij afvroeg wat rondjes zwart inkleuren te maken had met mijn uiteindelijke beroep.
Wat we van onszelf en van onze jeugd vragen is dat we de hordenloop van het systeem door maken met uiteindelijk een diploma en dan toch die baan? Die niet zeker is?
Door de crisis van 2008 werd nogmaals duidelijk gemaakt dat alles is verandert en nooit meer hetzelfde wordt. De houding hoogopgeleid + diploma = baan = succes is echt ‘van de baan’. En er is eigenlijk niets voor in de plaats gekomen. Ja ZZP-ers.
En dat is zo gek want onze samenleving heeft heel duidelijke definities van succes er bij ons ingepompt.
Succes is gelijk gesteld aan het veel kunnen consumeren en het bezitten van dingen. Leaseauto, laptop, huis, reizen, Facebook, nieuwste iPhone.
Het is veel, heel veel. En eigenlijk kun je, mag je niet toegeven dat het teveel is.
En daarom heb je ruimte nodig. Ruimte om adem te halen, ruimte om te kunnen denken, ruimte om te kunnen voelen. Alleen op die manier kun je vast stellen waar het bij jou echt om gaat. Om een betekenisvol en geïnspireerd leven te leiden. Waardoor je waarde toevoegt en het verschil uit maakt. Meditatie helpt om die ruimte te vinden (daarover later meer).
Ik heb geleerd dat je geen zombie moet zijn. Je moet niet allen maar consumeren. Als je gelukkig bent dat je elke avond GTST kan zien, dan is daar niets mis mee. Maar meestal gaat dat knagen. Die mensen op dat scherm doen wel iets, ze leven en verdienen hun geld met hun passie. Ze hebben geen tijd om voor de tv te zitten.
Geen zombie willen zijn betekent zelf verantwoordelijkheid op je nemen. Ik heb er geen ander woord voor maar maak iets, schep iets, co-creatie is het woord. Misschien is zelfcreatie een beter woord. Als je dat doet dan is het niet erg dat s’morgens de wekker af gaat. Dan ben je blij dat je aan het werk kunt, dat je verder kunt gaan op de weg die jij gekozen hebt.
De weg die jij gekozen hebt….. dat houdt wel in dat je ideeën over wie je denkt te zijn moet loslaten, dat je moet vaststellen wie je in de kern nu echt bent, en dat starten om die persoon ook te worden.
Starten, beginnen, niet wachten tot alle randvoorwaarden vervuld zijn (dat zijn ze nooit). Maar beginnen omdat jij wilt en kunt – en al doende leert men was het toch? Nike zegt al jaren Just do it.
En al doende wordt het duidelijk wat je kunt doen.
Er is namelijk geen universeel plan dat voor iedereen werkt. Iedereen die succesvol is heeft steeds opnieuw moeten kijken wat er zou werken – voor hen. En alleen jij kan dat doen. Niet je ouders, niet je leraren, niet je vrienden. Alleen jij. Want je kent jezelf het beste.
Wees er goed in, zorg dat je waarde toevoegt, wees authentiek. Zelf-creatie betekent dat je focust op jouw kern. Op jouw kernwaarden, op jouw individualiteit, op jouw authenticiteit. Als je daarop focust, dan ben je in staat op de drempels en blokkades op jouw pad te omzeilen.
Je bent namelijk niet je verantwoordelijkheden, je bent niet de verwachtingen van jezelf en van anderen, je bent niet je angst en je twijfel, je bent niet de sleur van elke dag – ook al raken we ervan in de war en voelen we ons vast zitten op de plek waar we nu staan.
Als we vast zitten, en we kijken om ons heen, dan zien we direct dat anderen blijkbaar wel in staat te zijn om hun leven vorm te geven. Wel geluk hebben. En geluk daar denken we van dat dat schaars is en door toeval wordt toegedeeld – meestal aan anderen.
Als we nu eens ons realiseren dat alle anderen ook bang zijn – voor de keuzes die ze maken en voor de keuzes die ze niet maken, voor de uitkomsten die ze krijgen, voor het gevoel te hebben dat ze in de val zitten en eigenlijk geen hoop hebben.
Maar de anderen hebben meestal ook geen idee wat ze doen en waar ze naar toe gaan. En het eerste wat je dus moet doen is je zelf realiseren dat de rest ook angstig is, en daarmee ontwikkel je rust.
Want als je blijft hangen in je angst, in je verwarring en je hersenen steeds maar weer voedt met die angsten, dan gebeurt er precies wat je wilt voorkomen: niets – er gebeurt niets.
Maar als je vast stelt dat je bang bent en niet weet waar je naar toe gaat, dan is je rol van angsthaas direct overgegaan naar de veel prettiger rol van ontdekkingsreiziger. Die weten ook niet wat ze aantreffen op hun bestemming maar ze vertrekken wel naar het onbekende – zonder dat ze weten welke gevaren ze onderweg gaan meemaken.
De oude modellen werken niet meer. Dan moeten we zelf een model maken en kijken of dat past. We moeten niet op onze handen gaan zitten, maar ze laten wapperen. Want dat brengt eigen verantwoordelijkheid met zich mee – het dicteert dat je jezelf steeds opnieuw uitvindt.
Je moet dus een nieuwe loopbaan creëren. Geen carrière maar een loopbaan. Baan in de betekenis van pad. Een pad met een hoofdletter P. En soms is dat pad niet altijd duidelijk en zichtbaar. Maar daar ben je dan ook ontdekkingsreiziger voor. Dat is altijd beter dan een angsthaas. Ontdekkingsreizigers hebben geen GPS – ze vinden het zelf uit. En daarom vinden ze zichzelf uit.
Per blogpost over dit onderwerp zal ik je voorstellen aan iemand die de eigen weg is gegaan. Ik ken ze soms persoonlijk en soms niet. Charlotte Meindersma is bijvoorbeeld zo iemand. Ik heb haar boek Wetboek voor Bloggers gekocht en gelezen. Ze heeft een mooie, informatieve website Charlotteslaw.nl
Charlotteslaw is hier te vinden. Meer informatie over Charlotte Meindersma is natuurlijk op haar eigen website te vinden.
Haar Wetboek voor Bloggers is te bestellen in de plaatselijke boekhandel maar ook hier.